«Τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ» 18/2/2019
Στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού σεμιναρίου :« Η διαχείριση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο», διεξήχθη στις 18 Φεβρουαρίου του 2019 η 3η θεματική ενότητα με τίτλο «Τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ». Επίκεντρο της συζήτησης αποτέλεσε η ουσιαστική ύπαρξη ή μη ευρωπαϊκών συνόρων, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην κοινή αλιευτική πολιτική, στο κοινό νόμισμα όπως και στην προοπτική κοινής ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας.
Η συζήτηση ξεκινά με την αναφορά του κ. Θ. Κατσούφρου στην κοινή αλιευτική πολιτική της ΕΕ. Σημείωσε τα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις και τις ασάφειες που προκύπτουν λόγω της νομικής φύσεως της ΕΕ. Στη συνέχεια, αναφέρθηκε σε δηλώσεις πολιτικών προσώπων υποστηρίζοντας την αναγνώριση ευρωπαϊκών συνόρων. Στην πορεία, μεταπήδησε στις ελληνοτουρκικές διαφορές και στα διεθνή αντικρουόμενα αλιευτικά συμφέροντα. Επιπλέον, τόνισε τις δυσκολίες που παρατηρούνται στην Ανατολική Μεσόγειο και το στόχο για κοινή θέσπιση αλιευτικών ζωνών.
Στη συνέχεια, η καθηγήτρια Μ. Παπαντώνη εξέτασε τις λειτουργίες της ΕΕ ως διεθνούς οργανισμού που παράγει δίκαιο και έχει δικά του όργανα. Ξεκίνησε την ανάλυση της με την ιστορική αναδρομή από την Συνθήκη της Ρώμης και εσωτερική αγορά μέχρι τη Συνθήκη της Λισαβόνας και την διαμόρφωση κοινού νομίσματος. Ωστόσο, σημείωσε τις διαφοροποιήσεις μεταξύ των κρατών μελών στο πεδίο των 4 ελευθεριών, κεφαλαίου, προσώπων ,υπηρεσιών και εμπορευμάτων.
Η επικ. καθηγήτρια Α. Ζερβάκη από την πλευρά της εστίασε στην έννοια της θαλάσσιας χωροταξίας αναφερόμενη στην αντίστοιχη οδηγία. Ανέλυσε τις αντίστοιχες διαστάσεις της καθώς και τους στόχους και τις προκλήσεις που τίθενται. Τόνισε τις υπάρχουσες προϋποθέσεις σε σχέση με την ασφάλεια χωρίς να γίνεται αναφορά στην έννοια της ασφάλειας έναντι της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Τέλος, αναφέρθηκε στην καθυστερημένη εφαρμογή της οδηγίας σε Ελλάδα και Κύπρο και στα κενά της οδηγίας σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο.
Τέλος, ο Δρ. Π. Βιολάκης έθεσε ερωτήματα αναφορικά με την ύπαρξη ευρωπαϊκής άμυνας και ασφάλειας. Τόνισε την ανάγκη για κατανόηση της πολυπλοκότητας και τη δυσκολία της συναντίληψης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σημείωσε την έννοια του εξευρωπαϊσμού και την πορεία της κοινής αμυντικής βιομηχανίας. Αναφέρθηκε στο χρόνο που απαιτείται για την μετάβαση από το εθνικό στο υπερεθνικό πεδίο. Στη συνέχεια, ειπώθηκαν τα σημαντικότερα βήματα για την κοινή ασφάλισε συνδυασμό όμως με την αργή και ετεροχρονισμένη δράση του εγχειρήματος. Έγιναν αναφορές στο μεταναστευτικό ζήτημα και ύπαρξη αυτού ως κινητήρια δύναμη για βαθύτερη συνεργασία μέσα.
